- No dobra, to spadamy – wziąłem podany mi rulonik folii spożywczej i zabrałem się do okręcania nią kasku. R. kończył dopijać kawę, ktoś inny jeszcze przepakowywał sakwy, a ja właśnie przyklepałem pomysł pojechania „ostatniej prostej” na raz. Było sporo po siedemnastej i do mety zostało niecałe dwieście kilometrów. Dudniący deszcz o plandekę knajpki na rynku w Chełmnie sugerował, że może nie do końca był to najmądrzejszy pomysł, ale będąc już tyle w drodze, chciałem jak najszybciej dojechać do mety Wisły 1200.…